Rritet numri i shtetasve të Maqedonisë të cilët për çdo ditë po shpërngulen nga vendi. Vetëm në vitin 2018 gjithsej 18.478 shtetas të Maqedonisë kanë kërkuar fatin në Gjermani. Nga ata, 7.812 kanë qëndruar në Gjermani edhe në vitin 2019, ndërsa 10.666 janë kthyer në vendlindje, përcjell gazeta KOHA.
Në krahasim me vitin 2017, numri i personave të cilët kanë qëndruar në Gjermani për punë është rritur për 30%, përcjell Dojçe Vele duke u thirrur në informacione të Byrosë gjermane për statistikë. Të dhënat e Byrosë gjermane për statistikë kanë treguar se intensiteti është në rritje i numrit të të shpërngulurve nga Maqedonia, ndrësa ky fenomen – sipas tyre, ka filluar që nga viti 2011 atëherë kur në Gjermani kishin arritur rreth 5679 persona të cilët kishin vendosur të lëshojnë vendin për një jetë më të mirë, mirëpo prej atyre kanë ngelur vetëm 495. Rritja më e madhe e numrit të të shpërngulurve është regjistruar në vitin 2015 atëherë kur në “tokën e premtuar gjermane” kishin arritur 25 mijë persona vetëm nga Maqedonia. Është vërtetë e frikshme pasi që numri që kanë shkuar në Gjermani nga Maqedonia tani prek shifrën e 100.000 mijë persona.
BALLKANI, EKSPORTUES NETO I KAPITALIT NJERËZOR
Dikur pjesë e Jugosllavisë, Ballkani Perëndimor tradicionalisht ka përjetuar nivele të larta emigracioni. Largimi i qytetarëve nga rajoni u rrit në fillim të viteve 1960, një periudhë në të cilën Jugosllavia kishte të njëjtat nivele papunësie me ato nivele që ka rajoni sot. Me shpresën për të lehtësuar presionin në tregun e punës dhe në ekonominë më të gjerë, si dhe duke njohur mundësitë që paraqiten jashtë kufijve të saj, qeveria jugosllave preferoi t’i lejonte punonjësit e papunë të lëviznin jashtë vendit, me mundësinë që ata të fitonin aftësi të reja, të dërgonin remitanca në shtëpitë e tyre, si dhe të ndihmonin në fuqizimin e investimeve vendase.
Në pikun më të lartë, në mesin e viteve 1970, rreth 1.1 milionë punëtorë, shumica e të cilëve nga mosha 20 deri në 45 vjeç, u larguan nga Jugosllavia. Kjo ishte një shifër domethënëse për një komb me rreth 20 milionë banorë. Midis këtyre emigrantëve, pjesa më e madhe e të cilëve burra, kishte shumë fermerë me fare pak arsim, por edhe banorë nga qytetet. Por emigracioni nuk i zgjidhi problemet e qeverisë. Edhe pse punëtorët emigrantë dërgonin remitanca në vendin e tyre, paratë kishin pak ndikim në investime dhe në faktorë të tjerë, të cilët mbështesnin strukturën e ekonomisë. Shumica e parave financonin blerje të mallrave të konsumit. Megjithatë, rrjedhja masive e njerëzve ndryshoi qëndrimet publike ndaj emigracionit, duke hapur dyert për shumë të tjerë të bënin të njëjtën gjë.
Shpërbërja e Jugosllavisë në fillim të viteve 1990, konfliktet e dhunshme dhe një tranzicion i ngadaltë nga një ekonomi e centralizuar te tregjet e hapura nxitën edhe një herë një emigrimin masiv nga Ballkani Perëndimor, duke zgjeruar komunitetet tashmë të mëdha në diasporë. Nga fundi i vitit 2013, 5.7 milionë njerëz me origjinë nga Ballkani Perëndimor jetonin jashtë vendeve të tyre, duke e çuar normën mesatare të emigrimit në rajon në 31.2%.
PO ZBRAZET EDHE SHQIPËRIA
Gjatë periudhës 1990-2010 nga Shqipëria janë larguar mbi 1.4 milionë persona, sa 45% e popullsisë rezidente. Ndërsa në periudhën 2014 – tremujori i parë 2019, kanë aplikuar për azil 155,803 shqiptarë, ndërkohë mijëra tjerë kanë emigruar në SHBA, Kanada, Turqi për arsye emigrimi, me lotari apo aplikime të tjera. Emigrimi i shqiptarëve shtrihet deri në Zelandën e Re. Megjithatë, në pesë vitet e fundit, rritja e ngadaltë, si dhe kushtet e këqija socio-ekonomike në vendet e Ballkanit Perëndimor, të ndërthurura me perspektivat në rënie që këto vende do të bëhen pjesë e Bashkimit Europian, kanë krijuar një zhgënjim, i cili ka rezultuar në një valë të re emigrimi.
Shpresa e vendeve të Ballkanit Perëndimor për konvergjencë me Bashkimin Europian, një tranzicion, i cili do të krijonte kushte ligjore, ekonomike dhe sociale të krahasueshme me ato në vendet anëtare, nuk u bë kurrë realitet. Nëse Ballkani Perëndimor ruan një normë rritje mesatare me rreth 3%, sipas parashikimit të projektimit të Bankës Botërore, rajonit mund t’i duhen gjashtë dekada që të mund të arrijë aspektin ekonomik të kësaj konvergjence. Në vitin 2014, normat e papunësisë varionin nga 12.4% në Shqipëri deri në një përshkallëzim prej 31% në Maqedoni, me nivele papunësie veçanërisht të larta midis të rinjve – 62.3% në Bosnjë-Hercegovinë. Në vitin 2008, kriza globale ekonomike dëmtoi ekonominë e rajonit, duke i detyruar qeveritë atje të merrnin masa të ashpra, të cilat pengonin rritjen, nga ana tjetër
Sipas konstatimit të Njësisë së Inteligjencës Ekonomiste, “në vitin 2012, PBB në vendet e Ballkanit Perëndimor ishte pothuajse 10% nën nivelin e saj të vitit 1989, ndërkohë që ishte mesatarisht 60% më e lartë në vendet, të cilat iu bashkuan BE-së në vitet 2004-2007”.
