A keni qenë ndonjëherë në punë për të përfunduar serialin tuaj (të ri) të preferuar të Netflix në vetëm një natë? Keni punuar ditë e natë derisa gëlltitët ciklin e fundit për të cilin të gjithë po flasin në rrjetet sociale? Atëherë ju patjetër e dini “shikimin e qejfit”. Por a e dini se kur duhet t’ju shqetësojë?
Termi “shikimi për qejf” përshkruan shikimin e episodeve të shumta radhazi, me hyrjen që pretendon madje titullin e fjalës së vitit në Fjalorin e Oksfordit për vitin 2013. Edhe pse ky është argëtimi me ritëm të shpejtë që u ngrit në qiell gjatë ditëve të pandemisë dhe tani është në modë, a ka një kufi për rreziqet e përfshira? A mundet shikimi i tepruar të bëhet varësi?
Siç thekson Dr. Mark Griffiths, Drejtor i Njësive Ndërkombëtare të Kërkimit të Lojërave dhe Profesor i Sjelljeve Addictive në Universitetin e Nottingham, rreziku i zakonit në fjalë nuk mund të vlerësohet nga numri i episodeve ose orët e sakta përpara ekran por nga gjashtë karakteristika të përbashkëta për sjelljet problematike, të cilat në rastin e shikimit të tepruar përfshijnë:
duke e konsideruar “gëlltitjen” e episodeve si gjënë më të rëndësishme në jetën e tij (protrusion)
adoptimi i zakonit si një metodë e garantuar për të përmirësuar humorin dhe një mënyrë për të shpëtuar nga diçka negative (ndryshimi i humorit) prishja e marrëdhënieve ndërpersonale (p.sh. miqësi, lidhje) dhe probleme në fusha të tjera si puna dhe arsimimi (konflikti) rritja e ndjeshme me kalimin e kohës e orëve para ekranit (toleranca) simptomat e tërheqjes mendore ose fizike kur shikimi i tepruar nuk është i mundur kthimi, pas një ndërprerjeje të shkurtër të zakonit, në ciklin e episodeve që shikonte para pushimit (rikthim).
